Znajdź zawartość

Nowy sposób chodzenia przyjął się w Polsce. Na ulicy, miejscach parkach, lasach i turystycznych szlakach można spotkać aktywnych ludzi spacerujących z kijkami. Bo tak potocznie mówi się na nordic walking. Czym jest ten sport, jakie korzyści płyną z jego uprawiania i jak wykonywać te marsze dobrze i efektywnie dowiecie się czytając nasz artykuł. Nordic walking jest formą sportu rekreacyjnego, który polega na marszach z użyciem specjalistycznych kijków. Wymyślony został w Finlandii (stąd jeden człon nazwy „Nordic”) w latach 20. XX wieku. Początkowo miał być alternatywą treningową dla narciarzy biegowych. Z czasem jednak stał się popularny również wśród sportowców amatorów. Jakie są zalety tej formy marszu? W porównaniu do zwyczajnej aktywności, nordic walking oprócz mięśni nóg angażuje także mięśnie rąk ramion, bicepsy i tricepsy), co zwiększa efektywność treningu. Ponadto podczas spaceru z kijkami pracują mięśnie klatki piersiowej oraz brzucha. Zalety nordic walking to przed wszystkim: rozwinie siły i wytrzymałości mięsnie ramion, ułatwienie podchodzenia pod strome stoki, spalanie znacznie większej liczby kalorii, niż w tradycyjnym marszu, nauka stabilności i prawidłowej techniki chodzenia, poprawa kondycji i wydolności, odciążeni niektórych stawów kończyn dolnych (bioder, kolan) oraz pleców. Plusem sportu nordic walking jest fakt, iż może go uprawiać niemal każdy, nie ma tu ograniczeń wiekowych, wagowych czy kondycyjnych. Miejsce do spacerów również jest dowolne, zalecamy najbliżej natury: w lesie, nad morzem w górach, po plaży. Sport jest dostępny także przez cały rok. Nawet na zaśnieżonej ścieżce można delektować się tą dyscypliną. Dobrze jest stawiać swoje pierwsze kroki pod okiem instruktora, który nauczy prawidłowej techniki marszu (koniecznej, aby efektywnie trenować) i pomoże dobrać odpowiednie kije. Prawidłowa technika marszu Jest podstawą właściwego treningu. Podczas chodzenia nie garbimy się (plecy powinny być wyprostowane) a brzuch wciągnięty. Ręce puszczam luźno, nie zaciskamy dłoni na kijkach. Łokcie powinny być rozluźnione, lekko ugięte, nie sztywne. W miarę jak nabieramy tempa możemy lekko pochylić się do przodu. Kroki stawiamy od pięty, przez śródstopie, wybijając się z palców. Powinny być trochę dłuższe niż zazwyczaj, tak aby czuć rozciąganie w pachwinach. Ręce i nogi pracują swobodnie i naprzemiennie (prawa noga, lewa ręka do przodu i odwrotnie).